ART PIECES
2021: Interview by Luca Curci in THE ROOM
2017: I took part at the Anima Mundi Art Festival / Visions in Venice by Its Liquid
2019: My Interview in Artist Spotlight, Dutch artists art magazine, Kunstenaars Magazine.Issue 96
2020: For English version, click here
KUNST-stukjes
De met de materie worstelende kunstenaar
Door Jurjen K. van der Hoek, free-lance journalist, collectie - en projectmanagement voor Museum Belvédère, Heerenveen.
"Ik werk zoals ik ben”, vertelt ze mij over een glas koffie verkeerd heen. Ze vindt me op Facebook want ik kom per ongeluk met opzet in haar digitale vriendenkring terecht. Op mijn uitnodiging reist ze vanuit het verhitte westen naar het kalme noorden. Ze vertelt me zoveel meer aan tafel in het café, want ze wil wel alles kwijt – over haarzelf, over haar werk, over het kunstklimaat. Ellen Grael is kunstenaar, artiest vanaf haar achtste jaar. Ze tekent veel en krijgt zo de techniek, haar bijzondere stijl van werken in de vingers. De Renaissancestijl van Italiaanse meesters spreekt haar aan. Ze zet in het werk dan ook de figuur centraal met daarachter natuurlijke elementen. Dynamisch en levendig, romantisch en spontaan. Zo is haar fysiek gelaagde werk in kool, inkt en krijt.
"Doordat ik pastel gebruik kan ik snel werken, want ik hoef niet te wachten tot de materie droogt. Ik ben het liefst met mijn handen bezig, ik wil voelen hoe het werken vanuit de geest in de vingers op het papier vloeit. Daar moet geen kwast of penseel tussen zitten. Ik wil beweging zien, het de kijker laten voelen.”
Ik voel met haar mee en zie de strijd om een karakter op te tekenen in het model. Om te spiegelen dat het niet eenvoudig is artiest te zijn. Om te leven van je fantasie, in jouw gevoel. Ellen maakt geen schetsen, maar zet wat ze beeldend voor ogen heeft intuïtief op papier om de spontaniteit in de tekening te behouden. Natuurlijk is er wel een vooropgezet plan, een spanning om de juiste compositie te treffen.
Haar werk is ook fel in opzet, emotioneel gelaagd en geladen. In woorden gekant tegen het amateurisme in de kunst. Al die mensen die denken artiest te zijn en de markt verzieken. Zodat de kunstenaar als die zij zelf is nauwelijks meer aan de bak komt. Dat verbetene klinkt door in de tekeningen. Ze keert Holland de rug toe en zoekt heil over de grens. Mede gesteund door het feit dat Parijs roept. Ze exposeert minder in Nederland, wordt gevraagd door Galerie Sonia Monti.
Voor mijn galeriebezoek is dat iets te ver uit de buurt, dus doe ik het met plaatjes van haar website en foto’s die ze me stuurt. Het zicht blijft evenwel tweedimensionaal, plat en ondoorzichtig. Ik mis het voelen van de krijtstreek en de geur van het inkt en het papier. Maar ik kan me iets voorstellen bij de portretten in de serie ‘being an artist’. Vier hangen er in de Parijse galerie. Maar ik vind er meer op ellengrael.nl.
Ik zie daarin waar de kunstenaar mee worstelt en tegenaan loopt in het uitwerken van realiteit en fantasie in beeld: eenzaamheid, concentratie, verdieping en volharding. Het is een heilig moeten, waar telkens maar weer de kracht en lust voor moet worden opgebracht. De beelden moeten eruit, de mensheid moet het weten. Dat zie ik in de blikken, de starende ogen. Ze kijken voor zich uit, langs mij heen. Er is geen contact, maar het spreekt wel. In de toekomst staren ze, denkend aan het volgende kunstwerk dat vorm moet hebben. Peinzend door inspiratie gedreven hoe de fantasie welke uitbeelding zal krijgen. De modellen zijn introvert, want de kunstenaar is toch vooral met zichzelf bezig. Om een werk te maken dat zal spreken voor de mensheid, voor jou en mij. Dat proces vergt een eenzame beleving, de kunstenaar alleen in strijd met de materie. Daarvoor is aandacht vereist, opperste concentratie. Om tot het gaatje te gaan verdiept de kunstenaar zich in het eigen ik als een yogagoeroe die van de wereld gaat. En om het proces tot een goed einde te brengen is de artiest onverzettelijk vastberaden.
"Ik ben niet snel tevreden over mijn eigen werk. Er zijn misschien drie of vier tekeningen van een paar jaar geleden waarvan ik nu zeg: daar heb ik de juiste toets getroffen.”
Hoewel het portret, het gelaat van de model staande kunstenaar, realistisch is getekend kent de omgeving een expressieve aanpak. Met grote halen en fel bekrast is er een beeld van de harde buitenwereld gemaakt. De artiest op zichzelf is rein en gaaf, zoals de kunst zuiver is en klasse heeft. Maar de omgeving, het imaginaire landschap, is bedreigend, vies en onvolmaakt. Want de techniek in kool en krijt zorgt voor een groezelig en rauw karakter. Terwijl de inkt in de grimas wordt gedept en getekend met zacht pastel, waarbij het wit kan oplichten onder bepaalde hoeken van lichtval. De kunstenaar houdt zich staande in de barse wereld.
ART pieces
The artist struggling with matter.
By Jurjen K. van der Hoek, free-lance journalist, collection - and project management at Museum Belvédère, Heerenveen.
"I work the way I am," she tells me about a cup of coffee. She finds me on Facebook because I accidentally end up in her digital circle of friends. At my invitation, she travels from the heated west to the calm north. She tells me so much more at the table in the cafe, because she wants to get rid of everything - about herself, about her work, about the art climate. Ellen Grael is an artist, artist from the age of eight. She draws a lot and in this way gets a grasp of the technique, her special style of working. The Renaissance style of Italian masters appeals to her. She puts the figure at the center of the work with natural elements behind it. Dynamic and lively, romantic and spontaneous. This is her physically layered work in coal, ink and pastels.
Because I use pastel, I can work quickly, because I don't have to wait for the material to dry. I prefer to be busy with my hands, I want to feel how working flows from the mind into the fingers on the paper. There should not be a brush or brush in between. I want to see movement, make it feel to the viewer. ”
I sympathize with her and see the struggle to record a character in the model. To mirror that it is not easy to be an artist. To live from your imagination, in your feeling. Ellen does not make sketches, but intuitively puts what she has in mind on paper to preserve the spontaneity in the drawing. Of course there is a preconceived plan, a tension to make the right composition.
Her work is also fierce in design, emotionally layered and charged. In words opposed to amateurism in art. All those people who think they are artists and who are destroying the market. So that the artist, like herself, is hardly touched anymore. That grimy echoes through in the drawings. She turns her back on Holland and seeks salvation across the border. Partly supported by the fact that Paris calls. She exhibits less in the Netherlands, is requested by Galerie Sonia Monti.( but not any more )
That is a bit too far away for my gallery visit, so I do it with pictures from her website and photos that she sends me. However, visibility remains two-dimensional, flat and opaque. I miss the feeling of the chalk and the smell of the ink and paper. But I can imagine something with the portraits in the 'being an artist' series. Four are in the Paris gallery. But I can find more on ellengrael.nl
I see what the artist is struggling with and runs into in the elaboration of reality and fantasy in images: loneliness, concentration, deepening and perseverance. It is a sacred must, for which time and again the power and lust must be brought up. The images must go out, humanity must know. I see that in the looks, the staring eyes. They look ahead, past me. There is no contact, but it does speak. In the future, they are staring, thinking of the next work of art that must take shape. Pondering by inspiration how the fantasy will get what representation. The models are introverted, because the artist is mainly concerned with herself. To make a work that will speak for humanity, for you and me. That process requires a lonely experience, the artist only in conflict with the material. This requires attention, supreme concentration. To get to the hole, the artist immerses himself in the self as a yoga guru who goes out of the world. And to bring the process to a successful conclusion, the artist is unwaveringly determined.
"I am not easily satisfied with my own work. There are perhaps three or four drawings from a few years ago of which I now say: I have taken the right test there. "
Although the portrait, the face of the model-standing artist, is realistic, the environment has an expressive approach. With big strokes and fierce scratches, an image was made of the harsh outside world. The artist in itself is clean and cool, just as the art is pure and has class. But the environment, the imaginary landscape, is threatening, dirty and imperfect. Because the technology in cabbage and chalk creates a dingy and raw character. While the ink is dipped in the grimace and drawn with soft pastel, whereby the white can glow under certain angles of light. The artist is standing in the harsh world.